گاهی وقت‌ها لازم است، انسان بندِ ادب و آداب را از پای خود بگشاید و بی‌پیرایه و بی‌نقاب حرفش را بزند. صد البته فرق است بین شفاف و رُک حرف‌زدن، با اهانت‌کردن.

از این مقدمه‌ی کوتاه که بگذریم .....

در بهمن ماه سال گذشته ( 1391) سیم برق مسیر گلزار شهدای روستا  بتلیجه توسط سارقین به سرقت رفته شد که با گذشت 9 ماه پیگیری خانواده معظم شهداء ، بسیجیان ،  از مسئولین محترم شهرستان  جهت نصب مجدد آن مثمر ثمر واقع نگردیده است .

روستایی که در راه تحقق اهداف آرمانهای انقلاب اسلامی 25 شهید را تقدیم نموده است.

فقط مسئولین ما یاد گرفته اند در ابتدای مراسم ها و سخنرانی هایشان از شهداء یاد کنند، ولی در عمل این گونه نیست.

آیا چند رشته سیم برق چند صد متری اینقدر هزینه بردار است ؟

آیا پیگیری های خانواده معظم شهداء در این مورد بی اهمیت واقع شده است ؟

 مگر چند دهه از دفاع مقدس گذشته است که شهدا را از یاد برده ایم؟

 یادمان نرفته در بازسازی گلزار شهدای این روستا در سال 1385 این طرح بصورت نیمه تمام رها گردید و پیگیری بیش از 200 برگ مکاتبه با مسئولین کشوری  مثمر ثمر واقع نگردید ،که در نهایت مابقی کارهای انجام نشده توسط بسیجیان  تکمیل گردید.

آری مقام معظم رهبری فرمودند : زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا کمتر از شهادت نیست.

مسئولین یاد گرفته اند از رهنمود های مقام معظم رهبری فقط در صحبت هایشان استفاده کنند، آیا در عمل هم همینطور.....

آری باید با این نگاه به پاریس فریدن نگریست: ( گزارشگر خبرنگارفارس در سال 90 اینگونه می نویسد: روستای پاریسی ایران در خواب فرو رفته است) .

 روستای بتلیجه تنها سکوت را فریاد می‌زند

 امید است ، امید است، امید است مسئولین ذیربط نسبت به این امر اهتمام بورزند.

  شهداء شرمنده تان  هستیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!