سفارش تبلیغ
صبا ویژن
دانشمند بی عمل مانند تیرانداز بی زه[کمان[است . [امام علی علیه السلام]
 
یکشنبه 93 مرداد 12 , ساعت 11:19 صبح

بدون حجاب، مدال هیچ ارزشی برایم ندارد

 
نسخه مناسب چاپارسال به دوستان
تصویر: 

وقتی روی سکوی دوم مسابقات المپیک آسیایی قرار گرفت، فلش دوربین‌های عکاسی بود که مقابل او چشمک می‌زد اما این مورد توجه قرار گرفتن به خاطر مدال و قرار گرفتن در جایگاه دوم نبود بلکه به خاطر پوششی که داشت توجه عکاسان جلب شد. درست در جایی که حجاب جایگاهی نداشت او با چادر بر روی سکو قرار گرفت. چندی پیش که دقیقش می‌شود 14 تیر ماه، سمیه حیدری کوراش کار در وزن 57 کیلو گرم در فینال بازی‌های آسیایی داخل سالن کره جنوبی با باخت مقابل مقابل نماینده ازبکستان موفق به کسب مدال نقره شد و هنگام رفتن بر روی سکو و برای دریافت مدالش با پوشش چادر طلایی در جایگاه قرار گرفت. برای دقایقی با این ورزشکار بسیجی همکلام شدیم که از نظرتان می‌گذرد.
خانم حیدری! قبل از هر سوالی برایمان بگویید از چه زمانی ورزش را شروع کردید؟
من درست از زمانی که 14 سال داشتم ورزش جودو را به صورت حرفه‌ای آغاز کردم و 12 سال است که عضو تیم ملی جودو هستم و تاکنون در مسابقات مختلفی شرکت کرده‌ام و عناوین بسیاری هم به دست آورده‌ام.
شما در آن مسابقات حجاب داشتید چطور شد که هنگام رفتن روی سکو پوشش چادر را انتخاب کردید؟
بنا بر پیام رهبر عزیزم که فرمودند با حفظ کرامت اسلامی با موفقیت به مقام بالا برسید، من هم در آن رقابت‌ها دوست داشتم به عنوان یک زن ایرانی حجاب کشورم را به دنیا نشان دهم و ثابت کنم که با حجاب بودن مانع پیشرفت نمی‌شود.
واکنش افراد حاضر در سالن مقابل این پوشش شما چگونه بود؟
برای همه عجیب بود که چرا من حتی داخل محوطه خود را محدود می‌کنم و ورزشکاران خارجی با تعجب به پوشش من نگاه می‌کردند. من از قبل تصمیم گرفته بودم که با کسب مدال با پوشش چادر بر روی سکو حاضر شوم. زمانی که جایگاه دوم را به دست آوردم و قرار شد بر روی سکو بروم اطرافیانم گفتند با همان لباس ورزشی بروم اما از مربی‌ام تقاضا کردم که چادرم را بیاورند و با آن پوشش به روی سکو بروم. همان موقع برخی از رسانه‌های خارجی مخالفت‌های خود را در این باره مطرح کردند و کاملا مشخص بود پوشش مرا دوست نداشتند اما رسانه‌های خودمان بسیار از این کار من حمایت کردند.
شما از چه زمانی پوشش چادر را بر خود برگزیدید؟
من از کودکی بسیار به چادر علاقه‌مند بود حتی به خاطر دارم مادرم می‌گفت با چادر اذیت می‌شوی اما من نمی‌پذیرفتم و دوست داشتم چادر سر کنم.
چه زمانی عضو بسیج شدید؟
5 سال است که عضو بسیج هستم و در حال حاضر هم به عنوان بسیجی فعال فعالیت می‌کنم. همین جا هم لازم می‌دانم اضافه کنم که همیشه دوست داشتم به عنوان یک بسیجی بتوانم به جامعه ورزش خدمت کنم. بسیج امکانات بسیاری در اختیار من قرار داد و می‌توانستم با حضور در باشگاه‌های بسیج به تمریناتم بپردازم.
با کسب این مقام برای اولین بار در کشور چه جایزه‌ای برای شما در نظر گرفتند؟
متاسفانه جایزه‌ای به من نداده‌اند گرچه به انگیزه نیاز داشتم اما تا به حال هدیه‌ای نداده‌اند. اصلا تا به حال حمایت مالی آنچنانی از من نشده است و خانواده‌ام اسپانسرم بوده‌اند.
این رشته ورزشی را تا کجا می‌خواهید ادامه دهید؟
از روز اول که به صورت حرفه‌ای این رشته را آغاز کردم دوست داشتم پا به صحنه المپیک بگذارم اکنون هم همه هدفم این است که انشا‌ء‌الله به المپیک برزیل برسم.
اگر در آنجا با پوشش چادر شما مخالفت کنند چه می‌کنید؟
انگیزه اصلی من حفظ حجابم است و اگر با آن مخالفت کنند قرار گرفتن بر روی سکو برایم هیچ ارزشی ندارد چرا که هدفم این است که به دنیا ثابت کنم حجاب محدودیت نیست مصونیت و است و من با آن به موفقیت می‌رسم. من با زنان مسلمان بسیاری از کشورها در ارتباط هستم و آنها هم دوست دارند با حجاب و با پوشش چادر به همه عرصه‌ها ورود پیدا کنند. من می‌خواهم دل حضرت زینب(س) و حضرت زهرا(س) را شاد کنم و این همه آرزوی من است و اعتقاد بسیاری هم به این مسئله دارم قطعا هر کس نسبت به اعتقادات خود اصرار بورزد پیروز خواهد شد. من در مسابقات آسیایی هم دوست داشتم نشان دهم که چادر نماد زن ایرانی است و آنها با حجاب و عفاف به مقام‌های بالا دست پیدا می‌کنند و حجاب باعث نمی‌شود که محدودیتی بر یک زن به وجود آید بلکه این لذت بسیار دارد.
در حال حاضر چه می‌کنید؟
در حال حاضر با تلاش بسیار تمرینات خود را انجام می‌دهم. مسابقات بعدی دو ماه دیگر در فرانسه برگزار می‌شود و همه توان خود را به کار می‌گیرم که با طلا بازگردم و از مردم می‌خواهم برایم دعا کنند.
در پایان اگر حرف ناگفته‌ای باقی مانده، بفرمایید.
باید از فدراسیون جودو آقای رستگار و آقای میراسماعیلی تشکر کنم که برادرانه از من حمایت کردند. همچنین خواهرم سمیرا حیدری که مربی‌ام بوده او باعث ورود من به این عرصه شد. سرکار خانم علی‌پور، مربی دیگرم که انگیزه بسیار به من داد تا به این درجه برسم. همچنین از هیئت جودو استان تهران آقای بلوطی و خانم قمی تشکر می‌کنم که در این یک سال گذشته مرا حمایت کردند.



لیست کل یادداشت های این وبلاگ