آن که با دست کوتاه ببخشد او را با دست دراز ببخشند [ مى‏گویم : معنى آن این است که آنچه آدمى از مال خود در راه نیکى و نیکوکارى بخشد ، هرچند اندک بود خدا پاداش آن را بزرگ و بسیار دهد ، و دو دست در اینجا دو نعمت است و امام میان نعمت بنده و نعمت پروردگار فرق گذارد ، نعمت بنده را دست کوتاه و نعمت خدا را دست دراز نام نهاد ، چه نعمتهایى خدا همواره از نعمتهاى آفریدگان فراوانتر است و افزون چرا که نعمتهاى خدا اصل نعمتهاست و هر نعمتى را بازگشت به نعمت خداست و برون آمدن آن از آنجاست . ] [نهج البلاغه]
 
یکشنبه 95 تیر 20 , ساعت 8:57 عصر

http://uupload.ir/files/gtcn_img_20160710_204535.jpg

تلنگر:

علی جان شرمنده ایم

نامت را بر روی تابلویی زدند که شاید هزار بار دهیار ، شورا و مردم بتلیجه از کنارت گذشتند و تو را ندیدند.



لیست کل یادداشت های این وبلاگ