اصل سی و چهارم: تربیت اجتماعی

برای این که فرزند ما به رشد اجتماعی دست یابد و تربیت اجتماعی شود باید:

1-     سعی کنیم او را مستقل بار بیاوریم.

2-     به او اجازه دهیم برای کارهای خود تصمیم بگیرد و از نظریات دیگران استفاده کند.

3-     حدود هر چیزی را به او بیاموزیم و اجازه بدهیم با معیارهای خود حدود را بیابد و به آن عمل کند.

4-     به او مسئولیت واگذار کنیم.

5-     آینده نگری را به او آموزش دهیم.

6-     افراط و تفریط را برای او تبیین کنیم.

7-     به او آسان بگیریم تا به دیگران آسان بگیرد.

8-     نگرش او را در مسائل اساسی زندگی مثبت، جدی و خوشبینانه کنیم.

9-     او را به شرکت در فعالیتهای گروهی هدایت و راهنمایی کنیم.

10-شیوه های برخورد سالم با دیگران را به او بیاموزیم.

11-او را علاقمند به کمک و یاری دیگران بار بیاوریم.

12-او را آماده کنیم تا برای دیگران مفید باشد.

13-روحیه انتقال سازنده، ملایم و غیر مستقیم را به او آموزش دهیم.

14-روحیه رقابت سالم و پایدار که موجبات رشد است را به او یاد دهیم.

15-او را به گونه ای بسازیم که امتیازات خود را به رخ دیگران نکشد.

16-باید فرزند ما روحیه پذیرش انتقاد و ضعف های خود را داشته باشد و به اصطاح آنها بپردازد.

اصل سی و پنجم: تشویق و تنبیه

1-بعد از تنبیه،جرم بچه را فراموش کنیم.

2-هرگز کودکتان را برای نماز تنبیه نکنید.

3-مراقب باشید که تنبیه سبب رکود رشد جسمانی،ذهنی و عاطفی فرزند است.

4-تنبیه ممکن است برای مدت کوتاهی بد رفتاری را متوقف کند ولی در دراز مدت عوارضی مانند

         انتقام، خشم، تمرد، بدبینی، خشونت و ترس ایجاد می‌‌کند.

5 –هرگز کودک را در حضور دیگران تنبیه نکنید حتی با اخم و قهر...

6-قبل از هرچیزی ریشه و علت خطا و اشتباه را پیدا کنید تا مشکل به شکل اساسی خود حل شود و اشتباه تکرار نگردد.

اصل سی و ششم: توجه به بهداشت

بهداشت دو نوع است:

1-       بهداشت جسم

2-       بهداشت روان

اصل سی و هفتم: روزنه های آسیب رسانی

 از روزنه های آسیب رسانی که توجه ویژه پدر و مادر ها را می‌‌طلبد سه چیز است:

1- غفلت

2- شهوت

3- اعتیاد

اصل سی و هشتم: مسائل جنسی

عوامل ایجاد کننده آفت و آسیب در دوران بلوغ

1-       بی توجهی والدین و تربیت های غلط دوران کودکی و دوره ما قبل بلوغ.

2-       عدم آشنایی نوجوانان به خصوصیات دوران بلوغ و آماده نشدن برای ورود به این دوره حساس

3-       ناهنجاری های روحی و اضطراب و دلهره و تشویش های ناشی از ناامنی های به وجود آمده در خانواده، مدرسه و...

4-       عقده های حقارت، خود کم بینی و عدم احساس وجود پناهگاه امن.

5-       تکریم و احترام نکردن والدین نسبت به جوان خود و بی توجهی به احساسات شخصیتی او

6-       تربیت دینی نشدن نوجوانان و ضعف ایمان به خدا و...

7-       همنشین ناباب و غیر قابل اعتماد.

8-       مشاهده مناظر جنسی و شهوت انگیز.

9-       شکستهای شخصیتی در دوره های سنی مختلف.

10-   تزلزل و بهم ریختگی کانون خانواده.

 اصل سی و نهم: ایفای نقش در پیروزی تحصیلی فرزند

اصل چهلم: انتظارات فرزند

نکته آخر:

صفات انسان های رشد یافته اجتماعی:

§     استقلال فکری، او می‌‌تواند شخصا امور خود را اداره کند.

§     ضمن حفظ استقلال از نظریات مشورتی دیگران استفاده می‌کند.

§     سعی می‌‌کند هر چه زودتر به درآمد شخصی برسد و دخل و خرج خویش را تنظیم کند.

§     به حکم کلکم راع و کلکم مسئول، خود را مسئول می‌‌داند و وظائفش را به بهترین وجه انجام می‌‌دهد.

§     در زندگی خود برنامه دارد و برای آینده اش نیز برنامه ریزی می‌‌کند.

§     در امور مربوط به خود جانب اعتدال را رعایت می‌‌کند و از افراط و تفریط می‌‌پرهیزد.

§     به مسائل مختلف و آینده امور خویش بین است و مثبت فکر می‌‌کند و اجازه نمی‌‌دهد شکست ها او را به یأس بکشانند.

§     در فعالیت های گروهی شرکت می‌‌کند و مسئولیت خود را به خوبی انجام می‌‌دهد.

§     با اشخاص در خور شأن و شایستگی اشان برخورد می‌‌کند و ظرفیت افراد را مورد توجه قرار می‌‌دهد.

§     از دیگران دستگیری می‌‌کند و انتظاری برای جبران ندارد بلکه کمک او جنبه انسانی دارد.

§     سعی می‌‌کند از طریق فعالیتها، موفقیت ها و ارتقاء و تعالی شخصیت خویش، توجه به تأیید دیگران را به دست آورد نه با ریا کاری و تقلب و کارهای غیر عادی و نامعقول.

§     تلاش می‌‌کند با افزون همه جانبه بر غنای شخصیت خویش اعتماد به نفس لازم را به دست آورد.

§     انتقاد پذیر است و منتقد.

§     با همسالان و هکلاسان خود همکاری می‌‌کند و از رقابت ستیزه جویانه پرهیز دارد.